Je ziet het misschien niet, maar er zit meer in je kraanwater dan goed voor je is. Wisselende concentraties van ongewenste en giftige stoffen zoals PFAS, Lood, Chroom6, Glyfosaat. Het waterfilter van ZeroWater verwijdert 99% van alle opgeloste vaste stoffen uit je water, waar andere filters vaak niet verder komen dan 50%. Het is het enige filter dat lood, chroom en kwik filtert én de TDS-waarde* naar 0 reduceert. Daarnaast worden ook de meeste nu nog onbekende stoffen gefilterd waarvan we op dit moment nog niet weten of deze goed of slecht voor je zijn. (Of stoffen zoals PFAS waarvan de overheid de normering waarschijnlijk in de toekomst zal verlagen). Zo houd je puur drinkwater over dat goed is voor je gezondheid en bovendien veel beter smaakt. Probeer het zelf.
*TDS: Total Dissolved Solids
Waarom zou je drinkwater in Nederland filteren?
Iedereen is het erover eens dat we in Nederland een uitstekende kwaliteit van drinkwater hebben. Gewoon uit de kraan. Lees meer>
De waarheid over water filteren
Filteren van drinkwater is niet alleen zinvol maar vaak ook noodzakelijk. We geven je vijf verschillende redenen waarom. Lees meer>
Hoe werkt het waterfilter van ZeroWater?
Het waterfilter van ZeroWater verwijdert 99% van alle opgeloste vaste stoffen uit je water, waar andere filters vaak niet verder komen dan 50%. Lees meer>
Wat maakt het waterfilter van Zero Water uniek?
ZeroWater filters zijn de enige waterfilterkannen op de markt, die door de NSF zijn gecertificeerd voor het filteren van lood en chroom. Daarmee kun je ons met recht ‘waterperfectionisten’ noemen.
Lees meer>
Iedereen is het erover eens dat we in Nederland een uitstekende kwaliteit van drinkwater hebben. Gewoon uit de kraan. Toch komt er meer mee uit diezelfde kraan dan alleen drinkwater. Je ziet het misschien niet, maar er zit meer in dan goed voor je is. Wisselende concentraties van ongewenste en giftige stoffen zoals PFAS, Lood, Chroom6, Glyfosaat.
De overheid bewaakt de kwaliteit van ons drinkwater. Maar de ene overheid is de andere niet. Wat is een betrouwbare norm voor bepaalde stoffen in het water, zoals lood of glyfosaat? En wie bepaalt dat eigenlijk? Veel richtlijnen komen tot stand onder druk van een machtige lobby die oude, veelal financiële, belangen verdedigt. Neem bijvoorbeeld de mensen die al jaren vinden dat er te veel lood in het water zit
en niet serieus worden genomen. Nog steeds past de overheid deze norm naar beneden bij. Hetzelfde geldt voor glyfosaat, dat in sommige landen als kankerverwekkend wordt aangemerkt en in andere weer niet. Welke overheid heeft gelijk? Dit geldt ook voor PFAS en voor nog nieuw te ontdekken stoffen, bijvoorbeeld in de nieuwe flexibele drinkwaterbuizen die in alle huizen gebruikt worden. De richtlijnen zijn weliswaar nuttig, maar geven consumenten vooralsnog geen vrije keuze om volkomen gif- en hormoonvrij water te drinken. Daarom is het ook in Nederland verstandig om je water te filteren voor je het drinkt. Zeker aangezien de overheid zelf aangeeft de normering voor bv PFAS niet te kunnen garanderen.
Wat zit er allemaal in ons drinkwater behalve water?
Iedereen is het erover eens dat we in Nederland een relatief uitstekende kwaliteit van drinkwater hebben. Gewoon uit de kraan. Toch komt er meer mee uit diezelfde kraan dan alleen drinkwater. Je ziet het misschien niet, maar er zit meer in dan goed voor je is. Wisselende concentraties van ongewenste en giftige stoffen zoals PFAS, Glyfosaat, Lood, Chroom6 en meer. Dat maakt het filteren van drinkwater niet alleen zinvol maar vaak ook noodzakelijk. We geven je vijf verschillende redenen waarom.
In kraanwater zitten veel stoffen die door menselijk handelen in onze drinkwaterbronnen zijn terechtgekomen. Voor drinkwaterbedrijven zijn deze stoffen moeilijk en vooral kostbaar om te filteren. Bovendien blijken ze na verloop van tijd gevaarlijker voor onze gezondheid dan gedacht. Hierdoor stellen overheidsinstanties normeringen regelmatig bij. Een paar voorbeelden van zulke stoffen:
PFAS
Door de mens gefabriceerde chemische stoffen (PFAS: poly- en perfluoralkylstoffen)die gebruikt worden in bijvoorbeeld smeermiddelen, voedselverpakkingen, anti-aanbaklagen, blusschuim, waterbestendig textiel en cosmetica. De stoffen, ook wel ‘forever chemicals’ genoemd, breken niet af en komen in het milieu en ons drinkwater terecht. PFAS zijn aantoonbaar gerelateerd aan kanker en andere lichamelijke aandoeningen.
Glyfosaat
Een pesticide die gebruikt wordt door de landbouw om onkruid te bestrijden. Door uitspoeling komt glyfosaat in het grondwater terecht en uiteindelijk in onze drinkwaterbronnen. Wetenschappers spreken elkaar tegen over de schadelijke effecten van de stof. Sommigen zeggen dat het kankerverwekkend is, anderen weer niet.
Lood
Lood komt in ons drinkwater door oude loden drinkwaterleidingen, binnenshuis. Concentraties van het materiaal verschillen per plek of zelfs per kraan. Normeringen voor lood zijn de afgelopen decennia doorlopend aangescherpt. Aanvankelijk werd een concentratie van 400 microgram als ‘niet schadelijk’ geacht. Vanaf 2022 is de norm 5 microgram per liter. Naar schatting zijn er in Nederland nog tot 200.000 woningen voorzien van loden leidingen. Maar ook in nieuwbouwwoningen komen loodconcentraties nog voor.
Chroom6
Chroom is een metaal en komt zowel voor in de lucht als in de bodem. In ons drinkwater kunnen verschillende verbindingen van chroom aanwezig zijn. De maximumwaarde voor het totaal aan chroom in drinkwater en natuurlijk mineraalwater is 50 microgram per liter. Er is (nog) geen specifieke norm voor het zeer schadelijke chroom6. Wanneer je chroom6 inademt kan het neusirritaties en neusbloedingen veroorzaken. Verder zijn er ook lange termijn gezondheidsproblemen, zoals de verandering van genetisch materiaal, maagproblemen, ademhalingsproblemen, nier- en leverschade, een verzwakt
immuunsysteem en kanker. In drinkwater(bronnen) is chroom een zogenaamde ‘auditparameter’, wat betekent dat concentraties gemeten worden. Wanneer de grenswaarde in drinkwater wordt overschreden, is een drinkwaterbedrijf verplicht te stoppen met het leveren aan consumenten.
De kwaliteit van de drinkwater winningen in Nederland is volgens het RIVM beneden peil. Uit een onderzoek uit 2021 blijkt dat in meer dan de helft van de winningen, de waterkwaliteit een probleem vormt: in 135 van de 216 winningen zijn probleemstoffen aangetroffen. Zo worden bijvoorbeeld in circa één op de drie drinkwaterbronnen (70 van de 216), bestrijdingsmiddelen aangetroffen die de norm overschrijden.
In Nederland winnen drinkwaterbedrijven 40 procent van het totale drinkwater uit oppervlaktewater. Het overgrote deel van het oppervlaktewater wordt gewonnen uit de Rijn, het IJsselmeer en de Maas en bevat daardoor ook verontreinigingen uit het buitenland. Er zitten veel bestrijdingsmiddelen, industriële stoffen en geneesmiddelen in, waardoor het water verontreinigd raakt. Het grondwater is vaak beter beschermd tegen verontreinigingen, omdat het water dat wordt opgepompt, enkele jaren tot zelfs millennia oud is. Hierdoor zijn de verontreinigende effecten in de omgeving sterk vertraagd. Toch komen er een toenemende hoeveelheid nitraat (een stof afkomstig uit mest) en bestrijdingsmiddelen in voor. Ook door oude bodemverontreinigingen is de kwaliteit van het grondwater verslechterd.
Nederlandse drinkwaterbedrijven zijn er bezorgd over: ‘Het is twee voor twaalf. Maatregelen om de kwaliteit te verbeteren zijn absoluut noodzakelijk’, zegt Peter van der Velden, voorzitter van de Vereniging van waterbedrijven in Nederland (Vewin). Van der Velden pleit onder meer voor minder bemesting, zodat stoffen als nitraat minder in de bronnen terechtkomen.
Volgens het RIVM wordt naar schatting alleen al in Nederland per jaar minstens 140 ton geneesmiddelresten op het oppervlaktewater geloosd (RIVM, 2016a). Daarom pleit Peter van der Velden, voorzitter van de vereniging van Drinkwaterbedrijven (Vewin), ervoor om drinkwaterbronnen beter te beschermen. ‘Het lozen van chemicaliën, microplastics, bestrijdingsmiddelen en meststoffen wordt nog steeds gedoogd. We sluiten onze ogen voor de gevolgen voor de langere termijn. We praten er al jaren over, maar het neemt alleen maar toe! De vraag is: Hoe lang blijven we nog polderen op het dossier verontreinigende stoffen?’
Verder komt er ook kalk in je kraanwater voor. Dat is eigenlijk een combinatie van calciumwaterstofcarbonaat (calcium) en magnesiumzouten (magnesium). Deze mineralen komen mee uit het grond- of oppervlaktewater dat het waterzuiveringsbedrijf in je regio gebruikt. De hardheid van het kraanwater wordtafgemeten aan de hoeveelheid calcium en magnesium. Hoe meer calcium en magnesium, hoe ‘harder’ het water. Doorgaans wordt de hardheid van water uitgedrukt in Duitse graden (dH): 1 dH is 17,8 milligram calciumcarbonaat kalk per liter water.
De kalkaanslag die dit water veroorzaakt ziet er doorgaans niet zo fris uit. Maar het kan er ook voor zorgen dat je apparaten, zoals een waterkoker, minder goed functioneren. Waterleidingen in je apparaat kunnen verstopt raken door kalk, waardoor ze sneller stuk gaan. Om je apparaten in een optimale conditie te houden, is het verstandig om je apparaten regelmatig te ontkalken. De kalk-concentraties in ons drinkwater verschillen per gebied. Daarom is er overal een ander onderhoudsregime nodig. Gemiddeld gezien is een driemaandelijks cyclus voldoende. Volgens een onderzoek van Care Club – een bedrijf dat reinigingsproducten verkoopt voor huishoudelijke apparaten – maken de meeste Nederlanders hun apparaat niet goed of niet vaak genoeg schoon. Slechts 47 procent ontkalkt de koffiemachine regelmatig. Naast dat ontkalken en reinigen de levensduur van het apparaat verlengt, komt het de smaak van koffie en thee ook ten goede.
Smaken verschillen. Zo ook over gefilterd water. Sommige mensen vinden gefilterd water lekkerder dan kraanwater. Dit komt omdat filters mineralen, zouten en metalen verwijderen en het water daardoor lichter en puurder van smaak is. Gefilterd water wordt over het algemeen ervaren als zachter van smaak.
Niet alleen waterdrinkers hebben baat bij gefilterd water. Waterfilters worden ook gebruikt voor het maken van koffie. Koffiebonen, het roosteren en de certificering zijn van invloed op de smaak. Maar ‘aangezien 98 procent van koffie uit water bestaat, is het een zeer smaakbepalend ingrediënt en van invloed op de uitwerking van de koffie’, zegt koffiemachine-producent La Marzocco:
‘Water bevat allerlei sporen van andere mineralen, die zowel smaak als extractie vermogen geven. Bij het zetten van koffie is het belangrijk om te begrijpen dat hoe meer mineraalgehalte water bevat, hoe minder mineralen uit koffie opgenomen worden.’
Wereldwijd zijn barista’s al langer bezig met gefilterd water. In 2014 sprak Maxwell Colonna-Dashwood – een van de meest succesvolle koffiemakers ter wereld en bekend van het boek Water for Coffee – tijdens de Wereld Barista Kampioenschappen in 2014, over de invloed van water op de smaak van koffie. Hij
inspireert via zijn colleges talloze barista’s om meer na te denken over waarom water zo belangrijk is voor de koffiesmaak.
Net als de andere componenten, heeft water een behoorlijk grote invloed op smaak, aroma, mondgevoel en de body van een koffie. Door kraanwater te ontdoen van de stoffen die het bevat, kun je een koffie bereiden met een hoge smaak-helderheid, een betere balans, een rijke zoetheid en zonder onduidelijke ongewenste smaken. Ook thee-sommeliers hebben baat bij gefilterd water. Kalk en mineralen reageren met enzymen in de thee en veranderen de smaak en het aroma. Ook de PH waarde is hierbij van belang voor de smaakbeleving.
Via een immens leiding stelsel wordt drinkwater getransporteerd naar onze huizen. In het verleden ontbrak het aan kennis over de gezondheidsschade van de hierbij gebruikte materialen. Zo duurde het tot 1960 voordat lood verboden werd in de waterbouw. Maar nog altijd is het materiaal niet verdwenen, waardoor veel kinderen het risico lopen op bijvoorbeeld een lager IQ. Ook bij andere gebruikte materialen zijn er gezondheidsrisico’s.
Zo was de allereerste Nederlandse waterleiding in 1853 van gietijzer. Naderhand bleken gietijzeren leidingen ook giftige stoffen af te geven. Een groot deel van de gietijzeren én stalen leidingen die tussen 1900 en 1990 gelegd werden, kunnen Polycyclische Aromatische Koolwaterstoffen (PAK) afgeven. Dit komt omdat ze inwendig gecoat zijn met bitumen en koolteer. Deze zogeheten dompellaag diende vooral om de buizen tijdens de opslag te beschermen tegen atmosferische corrosie.
De dekkingsgraad van zo’n coating kan sterk variëren. In een onderzoek aan 120 gietijzeren leidingdelen bleek dat bij ongeveer 10 procent de coating volledig verdwenen was en dat in 30 procent de coating nog intact was. Door deze coating kan de PAK-norm uit het Waterleidingbesluit overschreden worden.
Ook zorgde de asbest cementleiding voor problemen. Sinds 1 januari 1993 is de aanleg daarvan verboden. Maar nog zo’n 25 procent van het leiding netwerk bestaat uit dit kankerverwekkende materiaal. Cementhoudende materialen kunnen uitdrogen waardoor asbestvezels in het drinkwater terechtkomen. Beton en cementhoudende materialen zijn inmiddels gereguleerd. Het overgrote deel van de nieuwe waterleidingen, ongeveer 54 procent, is gemaakt van PVC.
Van PVC is bekend dat leidingen die gemaakt zijn van polyetheen, giftige stoffen uit de omliggende grond/water in de bodem kunnen doorlaten. Zo zijn er in het verleden incidenten geweest met methylbromide, een gewasbestrijdingsmiddel dat gebruikt werd in de landbouw om ratten, insecten en schimmels te verdelgen. Kleine concentraties van deze stoffen belandden in het drinkwater en vormden een gevaar voor de gezondheid. Maar kunststof leidingen binnenshuis geven ook chemische
stoffen af, zo blijkt uit Deens en Noors onderzoek. Stoffen die een hormoonverstorende werking hebben.
Van alle huisaansluitingen in Nederland, zo’n 6 miljoen in totaal, bestaat 90 procent uit koperen leidingen. Door verschillende erosieprocessen in de leidingen, geven de leidingen altijd in meer of mindere mate af. Koper is een essentiële voedingsstof voor ons lichaam. Maar een overdosis koper kan maag- en darmklachten veroorzaken. Koper is bovendien slecht voor het milieu en wordt op Europees niveau gezien als probleemstof.
