Iedereen is het erover eens dat we in Nederland een uitstekende kwaliteit van drinkwater hebben. Gewoon uit de kraan. Toch komt er meer mee uit diezelfde kraan dan alleen drinkwater. Je ziet het misschien niet, maar er zit meer in dan goed voor je is. Wisselende concentraties van ongewenste en giftige stoffen zoals PFAS, Lood, Chroom6, Glyfosaat en Microplastics.
De overheid bewaakt de kwaliteit van ons drinkwater. Maar de ene overheid is de andere niet. Wat is een betrouwbare norm voor bepaalde stoffen in het water, zoals lood of glyfosaat? En wie bepaalt dat eigenlijk? Veel richtlijnen komen tot stand onder druk van een machtige lobby die oude, veelal financiële, belangen verdedigt. Neem bijvoorbeeld de mensen die al jaren vinden dat er te veel lood in het water zit
en niet serieus worden genomen. Nog steeds past de overheid deze norm naar beneden bij. Hetzelfde geldt voor glyfosaat, dat in sommige landen als kankerverwekkend wordt aangemerkt en in andere weer niet. Welke overheid heeft gelijk? Dit geldt ook voor PFAS en voor nog nieuw te ontdekken stoffen, bijvoorbeeld in de nieuwe flexibele drinkwaterbuizen die in alle huizen gebruikt worden. De richtlijnen zijn weliswaar nuttig, maar geven consumenten vooralsnog geen vrije keuze om volkomen gif- en hormoonvrij water te drinken. Daarom is het ook in Nederland verstandig om je water te filteren voor je het drinkt. Zeker aangezien de overheid zelf aangeeft de normering voor bv PFAS niet te kunnen garanderen.
